καταργίζω

(I)

καταργίζω (Α)

αναγκάζω κάποιον να αργοπορήσει.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + -ἀργίζω (< ἀργός [II])].

————————

(II)

καταργίζω (Μ)

1. βρίζω, καταριέμαι

2. (η μτχ. παθ. παρακμ. ως επίθ.) καταργισμένος, -η, -ον

αφορισμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Από τον αόρ. κατ-ήργ-ησα τού κατ-αργῶ (ΙΙ)* υποχωρητικά, κατά το σχήμα ἐσφράγισα: σφραγίζω].